Malamang nagtatanong ka na ngayon kung paano ko nasabi iyon. Nasabi ko na hindi mo pa ako kilala kasi sa iba’t ibang lugar na pinupuntahan ko ay iba-iba rin ang mga ugali na ipinapakita ko. Iba ako sa bahay, iba ako sa church, iba ako sa paaralan at sa iba pang lugar na aking napupuntahan.
Kapag ako’y nasa chuch, isa akong matinong bata. Matino talaga, matulungin, puro po at opo ang laman ng bibig. Ang sabi ng mga nakakakita sa akin kapag ako’y nasa lob ng church, masyado raw silang pinagpala para sa aking buhaydahil nagagamit ko ang talent ko sa paglilingkod. Hehe! Para kay Bro iyon e.
Kapag naman ako’y nasa paaralan, ako’y isang commoners o common student, ordinaryo. Isa akong maharot, madaldal, nakadikit sa mga brainiacs (yung mga super talino), nagsismula at nakiki-sama sa ingay, at nagpapaturo sa mga brainiacs ng mga assignment. Slightly naughty (parang maharot din yun?). Wala lang, talagang commoners lang “hindi matalino”.
“Ako” kapag nasa bahay. All I can say is “I am very different to any other anak”, tahimik lang ako at hindi masyadong nakapagsasalita, hindi nailalabas ang gustong sabihin kasi maraming hindrances. Hehe, tipid ko talaga.
Panghuli, kapag ako’y nasa iba’t ibang lugar. Kapag ako’y nakasalubong sa kalsada, hindi mo aakalaing ako iyon o ang kuya Joshua mo sa school. Kasi natatakpan ng head cap ang mukha ko, tahimik, smart to talk with at medyo nakakunot ang noo o nakasibangot. Tipid akong magsalita, hehe, basta iyon ang aking mga personality.
Ito na lang ang mensahe finale ko “Kung sa tingin mo’y kilala mo na ako, mag-isip-isip ka ka muna dahil nagkakamali ka. Buwahaha…!”
No comments:
Post a Comment